ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΣΦΥΞΙΑΣ

κ η βροχη πεφτει απαλα πανω στη πολη,φτανει στα κεφαλια μας,κ στους πισω δρομους σχηματιζονται ρυακια,κατΑκομβες,σπηλιες,ψυχρες ατμοσφαιρικες στΑθμες. δεν νομιζεις οτι χρειζεται κατι παραπανω για να αντεπεξελθεις σε ολο αυτο.Το σχοινι τεντωνεΤαι οσο παιρνει κ επειτΑ ΣΠΑει. Ενα σπιτι καπου σε ξενη γη,οπου παιρνουν γηρασκοντες εραστες, αυτος ειναι ο προορισμος σου,οι υστατες αναγκες σου εκει που τρωνε οι σκυλοι κ τα ορνεα; αηδιασμενος γυριζω νΑ φυγω. Μια αββυσος που περιγελαει τη πλαση ενα τσιρκο που περιλαμβανει ολους του γελοιους ιδρυματα που αντεξαν στους αιωνες κ υστερΑ ξεριζωθηκαν απ τΑ θεμελια περΑ απ ολο αυτο το καλο ειναι η φρικη η λαβη ενος απληστου χεριου οταν η κτηνωδΙΑ αντΑποδιδει το δικιο δεν υπαρχει επιστροφη ξ στερνη αντισταση. σσσσσσσσσ μεινε σιωπηλος,ολα χΑΘηκαν αλλα διατηρηθηκαν στη μνημη,το ονειρο παγωσε στη συντηρηση, σκεψου μια στιγμη που ολα στΑματουν,λεωφοροι στοιχισμενες με δεντρΑΑ,πνιγμενες λεξεις για μερα, ΜΑ δεν ημασταν εδω,ημασταν αθανατοι,ξεβγαλμενοι στις παρΑΛΙΕΣ παλευοντας για ανασα