ΝΑ ΦΥΓΩ,ΝΑ ΦΥΓΩ,ΝΑ ΦΥΓΩ...!ΝΑ ΠΑΩ ΒΟΡΕΙΑ,ΒΟΡΕΙΑ,ΒΟΡΕΙΑ!ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΨΩ ΣΕ ΠΑΓΩΜΕΝΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ!ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ,ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ....ΜΟΝΟΣ ΜΟΝΟΣ ΜΟΝΟΣ...ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΑΝΘΙΖΟΥΝ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ,ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΝΙΩΣΕ ΘΝΗΤΟΣ!
Ω!Ραγισμενη μου καρδια...Δεν ζητω ανακουφιση!Παρα μονο μια μοιρα πιο δυσκολη και μοναχικη!Χρειαζομαι ενα χρυσο χαρουμενο καραβι,και μεταξενια διχτυα πλεγμενα απο χερι θεας για να αδραχνω τις στιγμες!