Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

ΔΙΑΧΩΡΙΣΟΥ

Ενα πραγμα ακουγαμε οσοι ειχαμε αφτια τοσα χρονια,ενα πραγμα νιωθαμε παντου,δεν υπαρχει εναλλακτικη.τΑ ΠαρΑΘυρΑ ΤΑ ΚΑρφωσαΝ Κ θαρθουν ΝΥΧΤΕς...μα κ αυτα τα αφτια πρεπει να τα σπασουμε,κ να ξεμαθουμε τελειως,να αλλαξουμε δερμα.Δεν παραπονιεμαι πια,πρεπει να το βιωνεις,να μη το βαζεις στα ποδια,αυτη τη σοφια την ειχα απ τα 16μου,πρεπει να κρατας το κερδισμενο εδαφος.ΜΟΝΟ ΧΡΟΝΟ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ!!!ΧΡΟΝΟ!ΧΡΟΝΟ!εχω κρυψει λιγο φως,μεσα σε σωμα μυστικο,μνημες που μΕ ΞΑναγυριζουν ΕΔΩ!,...στην μια, στην μοναδικη μου ΚΛΙΣΗ!ΜΟΝΟ ΝΑ με ΑΦΗΣΟΥΝ ΗΣΥΧΟ,μια γωνια μονο,τιποτα αλλο,μΙΑ ΕΡΗΜΙΑ!...,μονο την ερημια μου ΖΗΤΩ! ...........ΑΧ ηταν σαν ΓΙΟΡΤΗ Σημερα,δεν ξερω,τονιωθω απ Το Πρωι,παρολα τα βασανα της Καρδιας Μου,τι κ αν μας κυκλωνει η φυλακη,η Δικη Μου Καρδια,ΨΑΧΝΕΙ την Αφορμη! Δωστε μου μια τροικα σαν τον Ανεμο ΑΛΟΓΑ,να διασχισω ετουτο το δασος!ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ!ΣΧΕΔον ΦΤΑσαμε! .........το μαναδικο λαθος,ηταν οτι το βαλαμε στα ποδια. Δεν νομιζω ουτε υπαρχει λυση,ουτε κ ποτε υπηρχε,το καλυτερο θα ηταν να μην ειχε γεννηθει κανεις...εδω,τωρα,πρεπει να προσπαθησουμε,καθε μερα ναναι μια μικρη νικη,να κραταμε το κερδισμενο εδαφος...εχω κανει λαθοι μοιραια,λαθος που κατεστρεψε τη ζωη μου το ειναι μου,την υποσταση μου,αυτο που ημουν κ αυτο που θα γινομουν,ομως ειμαι ακομα εδω,η ζωτικοτητα μου εφτασε στο μηδεν,ακομα κ το μυαλο μου,κρατησα την πιστη μου,για οτι πονεσα,για οτι καταφερα να δω κ να νιωσω.η χαραγματια ειναι μεγαλη,το παθος τεραστιο,η ζημια...αλλα ελπιζω να βρω τη δυναμη να εχω μια στιγμη,μια στιγμη δικη μου,που θα ξανααγκαλιασω ελευθερος.ΜΙα μερα θα χρειαστει να μιλησουμε,ετοιμασου για εκεινη τη μερα! Διαχωρισου,μαθε,αστα ολα.φτασε στο μηδεν,φτυστα ολα,οχι για να μεινεις εκει,νικησε την ελπιδα κ τον φοβο που με αυτα σε κραταν αλυσοδεμενο,εσυ δεν εχεις καμια σχεση με την μικρη ελπιδα κ με οτι μικρο,περα απ ολα αυτα,θα γεννηθουν τα πιο μεγαλα πραγματα

Δεν υπάρχουν σχόλια: