ΜΕ ΧΑΠΙΑ(ΨΕΜΑΤΑ)ΚΡΑΤΙΕΜΑΙ ΖΩΝΑΤΑΝΟΣ

Και οσο το συρματοπλεγμα αρχιζει να σφιγγει ποναει και τοτε θα αντιδρασεις!
Μας εχουν στερησει την αυτονομια μας,μας εχουν κανει προιοντα στις αλοτριωμενες αγορες εργασιας τους,μας εχουν στερησει την φυσικη ανθρωπινη δυναμη που εχουμε σαν αυτονομα ενεργειακα οντα.Η μονη λυση ειναι η φυγη,η φυγη απ αυτο το συστημα που δεν αφηνει τιποτα μεγαλο να αναπτυχθει,εκτος κ αν αυτο εχει σχεση με το εμποριο και την εξουσια.Η εξουσια ειναι μηδενιστικη και ηρθε η ωρα να νιωσουν ολοι μεχρι το κοκκαλο τη γαλαζια παγερη φωτια της.
Μεσα σε εργασιες που καταστρεφουν σωμα και πνευμα,δεν αναπτυσετε καμια αισθηση και κριση,παρα μονο αυτη του ανταγωνισμου,αφου ο ιδιος ο ανταγωνισμος εχει σαν συνεπεια να εξαντλει καθε σωματικη και πνευματικη ενεργεια,και στο τελος γινεται αυτοσκοπος.Μα αδερφια μου ακουστε,η ζωη δεν εχει σκοπο,και οτι μας εμαθαν μεχρι τωρα ηταν ενα μεγαλο ψεμα!
Δεν θελω να σκεφτομαι τιποτα,μονο να κανω και να νιωθω,απληστα να ανασαινω τον αερα!Να νιωθω την υπαρξη σε ολο το μεγαλειο της,ελευθερος απο αυτο το πλασματικο ασχημο εγω που μου κατασκευασαν καποιοι αλλοι σκοπιμα.εχ!Παλι ο σκοπος!Τη βρωμια!Θελω να τα αφησω ολα πισω μου...Να η φυγη,μπροστα μου τη βλεπω!Ο θανατος εχει ανοιξει διαπλατα τις απο εβενο πορτες του και τις κοιταζω με τα μυωπικα μου ματια που μου εδωσε ο πολιτισμος.Μα η ζωη?Ειμαι νεος ακομα,ομως δεν θελω να ζω ετσι...Πως να το κανω,πως να ξεφυγω?Καθε νυχτα με βασανιζουν αυτες οι σκεψεις...Σκεψεις?Δεν σκεφτομαι.Οι σκεψεις των ανθρωπων σημερα δεν πανε παραπερα απο τις μηχανικες,ακινδυνες και ευκολες που σου εξασφφαλιζουν μονο την επιβιωση.Κλεισε τα παντα και μεινε ως το πρωι ξυπνιος μεσα στο γαμημενο διαμερισμα που σε φυλακισαν και η σκεψη θα ερθει.
Το ιδιο το συστημα σε απομονωνει,η ιδια η λειτουργια του σε κανει εγωκεντρικο και ιδιωτη(ηλιθιο).Η εποχη των ηλιθιων,αβουλων,απροσανατολισμενων,χωρις κριση,θεα,αισθηση και κοσμοθεωρια σκλαβων μπροστα στα ποδια σας,και μπροστα στα ματια σας χορευουν πολυχρωμες σκιες,οι σκιες που εχουν βγει απ το τεχνολογικο αθωο κ απροσωπο ονειρο φτιαγμενο απο ψυχωσεις,ανοητους στοχους,μικροεπιθυμιες,ηλιθια ειδωλα,φοβους...Ω!ποσο αδυναμος εγινα!Ελατε δακρυα,να με βρει το δειλινο της ζωης μου με φωτια στη καρδια,ετσι να με ανταμωσρι ο θανατος!Πρεπει να φλεγομαι,να φλεγομαι καθε στιγμη!Ανοιξε την τηλεβλακωση σου και σβησε τη φωτια σου σαν μαλακας ιδιωτης σκλαβος.
Σκλαβοι που παλευουν γιατην καλοπεραση τους,την ασφαλεια τους,το σπιτακι τους,το γαμημενο μαγαζακι τους το μαλακισμενο ταιρι τους.Κρυμενοι ποσω απο μαγαζακια,ιδεολογιες,κοματα,ομαδες,γραφεια,αλωτριομενες δουλειες,καριερες,ονοματα,τροπους,λογια,πισω απο ηλιθια κενα ειδωλα,διασημοτητες,πισω απ την οθονη του υπολογιστη,απο πληροφοριες και ολα τα σκατενια πραγματα.
Να αγγιξω για μια φορα εκεινη τη φλογα πριν χαθω,εκεινη τη φλογα που καποτε εκεγε τριγυρω μου.
Χωρις κατι ιερο ο ανθρωπος αποβλακωνεται και ρεπει προς τη διαφθορα.Αλλα γι αυτον που το ιερο σε ολη του τη ζωη δεν ειναι καθορισμενο και ξεκαθαρισμενο αλλα κυλαει μυστικα στις φλεβες του θα δωσει το μεγαλυτερο φως(τεχνη).
Μας κατακτησαν!Αφομοιωση,Ηταν μια δουλεια απο ανθρωπους απο μεσα με εντολες απο εξω.Μας εμαθαν να ειμαστε αδιαφοροι,να μας νοιαζει μονο τη ταινια θα δουμε το σαββατο και ετσι τα γουρουνια εκαναν τη δουλεια τους.Μεσα σε ενα κρατος που παγωσε και καταστρεψε τις ζωες μας,πνευματικα και οικονομικα.Μας εκαναν φθηνα αναλωσιμα,οχι πολιτες αλλα πελατες.Μεσογειος ξυπνα!Μονο η βια και η ορμη φαιρνει την αλλαγη!Μια οργη ειναι η δυναμη,γι αυτο εξοργισου!

Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

Καποια σκοτεινη γοητεια πρεπει να ασκει εκεινο το πηγαδι πανω μου,για να πηγαινω μερα παραμερα να καθομαι στα χειλη του.Ισως το πηγαδι να ειναι ο θανατος και το δεντρο που καθρεφτιζεται απο πανω του να ειναι η ζωη.Μη φοβασαι,σκυψε και καθρεφτισου και εσυ!Μα ναι,τα πηγαδια τα σκεπασε ο πολιτισμος,και ετσι η ζωη αποκομενη απ τον θανατο εγινε ασχημη,μια καρικατουρα!
Οτι ηταν ο χριστιανισμος τοτε,ειναι η βιομηχανικη λογικη τωρα.Καθετι ιερο και φυσικο σκεπαστηκε κατω απο παχυ στρωμα τσιμεντου και πισσας.

ΑΚΟΜΑ

Η νιοτη σιγα σιγα φευγει...Κιτρινα φυλα πεφτουν ολογυρα μου,και εγω μενω ακινητος,παγωμενος,ενω τα οπλα μενουν ακομα κρυμενα σε σκοτεινα σκονισμενα δωματια.
Λουλουδια που θα ανθιζαν μεσα μου δεν ανθισαν ποτε.Στο σπιτι που καποτε εμενα,τωρα η σκονη και το σκοταδι γλυφει τους τοιχους,θυμιζει παλιους ξεχασμενους φιλους.
Τι φριχτο πραγμα που ειναι η ζωη...Μοιαζει με ανατριχιλα,νυχτα σε χειμωνιατικο τοπιο,μια φρικιαση τρομου.Μενω ακινητος μεσα στο σκοτεινο δωματιο,ελεγχω τη καρδια μου,ελεγχω τη πιεση μου,γινομαι ενα ψυχογραφημα.Αυτο πρεπει να γινεις για καταλαβεις.Γυρνα την πλατη σου στα παντα,η κοινωνικοτητα ειναι μια ανοησια,ρηχες σχεσεις με ρηχους ανθρωπους.Ειχα τοση θαλασσα μπροστα μου!Τοση γαμημενη θαλασσα!

Δυο φορες το ιδιο λαθος...Παει πολυ!Ισως να εχω τη δυναμη αλλα σιγουρα δεν εχω το χρονο και το κουραγιο και κατι ακομα,τον ενθουσιασμο.Απογοητευση...Με ραγισμενη καρδια σερνομαι μεταξυ ουρανου και γης.Ειμαι μονο αυτο που δεν εγινα και αυτη η επιγνωση θα με σκοτωσει.Εσυ και ηλιθια προβληματα σου!Γιατι δεν μπορεις να ξεχασεις?!
Αναψε μια φωτια να καψω οτι δεν μπορω να ξεχασω,
αναψε μια φωτια να φωτισει,οτι απ τον κοσμο εχει λειψει!
Και νομιζω πως απολαμβανω μονο μεσα στη ψυχωση,και νομιζω πως αναπνεω μονο οταν ειμαι υπογεια.

Πρωτα σε πτωχευουν πνευματικα με κακη εκπαιδευση,και ετσι χρειαζεσαι περισσοτερα υλικα αγαθα,αμαξακια,σκατακια,κτλ.και αφου δανειζεσαι συνεχως για να αγαραζεις στο τελος δεν εχεις να ξεπληρωσεις και σου παιρνουν το σπιτι.Ειναι ενα παγκοσμιο σχεδιο,στην αρχη αποβλακωσης και υστερα εξαθλιωσης οικονομικα των λαων.Για εκμεταλευση φυσικων πορων?ελεγχο?ομοιομορφια?Αμερικανικα σχεδια?Απλα αγορες?Τραπεζες?Το αποτελεσμα ειναι το ιδιο!
Και μετα βγαινουν και κατι μαλακες και λενε μην αντιδρατε γιατι ειδαμε τη εγινε(marfin)Ειναι σαν να σου λεει καποιος,κοιτα μην περπατησεις,γιατι ξερεις υπαρχουν μερικες πιθανοτητες να πεσεις στο δρομο.Μη γεννηθεις γιατι ειναι σιγουρο οτι θα παιθανεις!Αυτοι ειναι οι αρνητικοι και οι μηδενιστες!Αντιδρασε αλλα σε λογικα πλαισια.Ρε μουνια δεν υπαρχουν λογικα πλαισια οταν μου γαμανε την ελευθερια!Θα σκοτωσω και θα σκοτωθω!Ολα για το τωρα!Ολα για τη ζωη!

ΑΝΑΜΝΗΣΗ

Της μιλησα,δεν ξερω αν καταλαβε.Φαινοταν σαν χαμενη,εκλεγε συνεχεια...εκει στο παλιο λουνα παρκ...ποσα ονειρα εκει...θυμασαι?Ακομα μυριζουν,σαν το χωμα μετα τη βροχη.Συναντησε με στου λουνα παρκ τη ροδα,να παρουν τα ονειρα φορα,συναντησε με την ωρα που θα χαραζει,να δω στο βαθος των ματιων σου το φως να αλαζει.Τι με κανει να νιωθω ετσι?Τι με κανει να πω...συναντησε με στο χορο των αστεριων,να δω τη λαμψη των ματιων σου των μαγικων.