ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΣΦΥΞΙΑΣ

κ η βροχη πεφτει απαλα πανω στη πολη,φτανει στα κεφαλια μας,κ στους πισω δρομους σχηματιζονται ρυακια,κατΑκομβες,σπηλιες,ψυχρες ατμοσφαιρικες στΑθμες. δεν νομιζεις οτι χρειζεται κατι παραπανω για να αντεπεξελθεις σε ολο αυτο.Το σχοινι τεντωνεΤαι οσο παιρνει κ επειτΑ ΣΠΑει. Ενα σπιτι καπου σε ξενη γη,οπου παιρνουν γηρασκοντες εραστες, αυτος ειναι ο προορισμος σου,οι υστατες αναγκες σου εκει που τρωνε οι σκυλοι κ τα ορνεα; αηδιασμενος γυριζω νΑ φυγω. Μια αββυσος που περιγελαει τη πλαση ενα τσιρκο που περιλαμβανει ολους του γελοιους ιδρυματα που αντεξαν στους αιωνες κ υστερΑ ξεριζωθηκαν απ τΑ θεμελια περΑ απ ολο αυτο το καλο ειναι η φρικη η λαβη ενος απληστου χεριου οταν η κτηνωδΙΑ αντΑποδιδει το δικιο δεν υπαρχει επιστροφη ξ στερνη αντισταση. σσσσσσσσσ μεινε σιωπηλος,ολα χΑΘηκαν αλλα διατηρηθηκαν στη μνημη,το ονειρο παγωσε στη συντηρηση, σκεψου μια στιγμη που ολα στΑματουν,λεωφοροι στοιχισμενες με δεντρΑΑ,πνιγμενες λεξεις για μερα, ΜΑ δεν ημασταν εδω,ημασταν αθανατοι,ξεβγαλμενοι στις παρΑΛΙΕΣ παλευοντας για ανασα

Πεντε χιλιαδες χρονια μηχανιστικα ψαχνανε,γιατι αγαπας,κ απαντηση δεν βρηκαν οι δυτικοι κ ολος ο συρφετος.Γιατι?Γιατι ετσι!Γιατι πως αλλιως,αφου αγαπιουνται οι ανθρωποι,οπως ελεγε κ ο ποιητης.Την νιωθεις τη νυχτα,τωρα που γλυκαινει,ειναι μαγεμα!Και σου ερχεται να την αρπαξεις απ τη μεση,να φυγουν φουστανια,μαλλια κ απανω ο ουρανος να φεγγοβολαει!Χωρις ερωτα,χωρις ονειρο,ζωη δεν γινεται!Αχ μωρε κ επεσε εκεινη η ψιχαλα κ ευωδιασε ολος ο τοπος!Ειναι εκεινο που δεν μπορεις να αντεξεις,κ ολο σου ξεφευγει κ ολο το πιανεις κ ολο σε ξεπερναει κ γεμιζει δακρυα το προσωπο σου.ΑΙΜΟΝΑΣ.Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΤΕΧΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.Η ΜΑΓΕΜΕΝΗ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΗ ΝΥΧΤΑ,Ο ΟΥΡΑΝΟΣ,ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΤΗΣ,ΟΙ ΕΥΩΔΙΕΣ ΑΠ ΤΑ ΑΝΘΗ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ,ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΑΗΔΟΝΙΩΝ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ.Αφησε με να πλαγιασω πανω στα μαλλια σου κ να αφουγκραζομαι ολη νυχτα του ερωτα το θαυμα. Αυτοι θελουν να μας παρουν την ψυχη,κ δεν εννοω τιποτα το μεταφυσικο,οταν δεν εχεις χαρα,οταν μιλας συνεχως για τα ιδια,τοτε το εχουν πετυχει.ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΛΟΙΠΟΝ!Με τι?Με οτι ειναι βαθεια ανθρωπινο.Αν γυρισουμε σε αυτα που λησμονησαμε,αυτοι κ το συστημα τους θα καταρευση απο μονο του.

ΟΤΑΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

... ΕλΕυΣη ΣυΝαΙσΘηΜαΤοΣ...Ο Ιστορικος του μελλοντος,αν παρακολουθησει κ ερευνησει σωστα,θα δει ολο αυτο τον πανικο,πανικοβλητα καναλια,τραπεζες,συμφεροντα,αγκαλια με την αθλιοτητα κ την χουντα που παριστανει τη κυβερνηση,οι οποιοι εστησαν μια οληκληρη παρασταση,που ειχε την κορυφωση της,δεκα με δωδεκα.Θα δει ομως ο ιστορικος του μελλοντος,οτι ο πραγματικος λογος,ηταν για να ριξουν οσο το δυνατο περισσοτερο τη τηλεθεαση μιας ταινιας,που ειχε ακριβως την ιδια ωρα,δεκα με δωδεκα. Για να παμε τωρα στην παρασταση του υποτιθεμενου κοινοβουλιου,ξινισμενα πια ολα αυτα τα προσωπα,κ βαριεστημενα απο τον τοσο σαδισμο,μια παρασταση που δεν θα παιζονταν ποτε,κ τοσες δεκαετιες,αν ΕΜΕΙΣ,ειχαμε εγκυψει στην μεγαλη ΤΕΧΝΗ,κ μαλιστα τις ωρες που φωναζει,τις ωρες που κραυγαζει,αλλα μαλλον δεν ακουμε... Ειναι 1965,κ ο Μανος Χατζιδακης ειναι στη Νεα Υορκη.Υποτιθεται,αναπτυξη,για να μιλησουμε λιγο με τους ορους της εποχης,δουλειες,ευμαρεια,ανοδος τοσων επιπεδων,κ αυτη η υποτιθεμενη ειρηνη στον κοσμο,αυτο ηταν το κλιμα.Ο Χατζιδακης ομως βλεπει συννεφα,κ πιστεψτε δεν μιλαμε για σουριτομελανιες,κ γραφει λοιπον ,"τα συννεφα πυκνα μαζευονται κ απειλον την ισορροπια μου,σε ενα κοσμο αβεβαιο,αν μπορουσα να τα σταματησω...ας μπορουσα να διαφυγω μεσα απο μια στενη λωριδα ουρανου,που θα με πηγαινε,κ ποιον θα συναντουσα εκει?Ομως τα συννεφα εχουν μαυρισει τον οριζοντα,τη πολη,τη καρδια μου κ καθε ελπιδα εχει χαθει''1965.Ποιος μιλαει ετσι λοιπον,ποιος ειναι αυτος,μιλαμε για τον Μ.Χατζιδακη,διασημος,με οσκαρ εκεινη την εποχη,με απιστευτους φιλους,ενας ανθρωπος που ζει το μυθο του στα σαραντα του χρονια,κ μιλαει ετσι,γιατι νιωθει ετσι,κ το συναισθημα ειναι πολυ συγκεκριμενο,ειναι το αισθημα του φυλακισμενου,του εγκλειστου,οτι λοιπον κ να λεμε,κ εδω,κ εξω κ οπουδηποτε,το αισθημα ειναι διαχυτο μισο αιωνα μετα,δηλαδη αυτο που αφουγραστηκε ο Χ.εμεις το βιωνουμε,κ ειναι κ οι λεξεις συγλονιστικες,διαφυγη,συναντηση,χαμενη ελπιδα,καρδια,κυριες λεξεις του κοματιου αυτου. Τον Χατζιδακη λοιπον,για να επιστρεψουμε,λυτρωνει η Βαλερυ,οταν παρακολουθουμε τη τεχνη.V for Valery.Αργοπεθαινει στο διπλανο κελι απ τον V(ειναι η ταινια που επαιξε τη Τεταρτη),ειναι ενα στρατοπεδο που τους εχουνε συγκεντρωσης,μεσα στο οποιο ειναι πειραματοζωα οι ανθρωποι αυτοι.Νιωθει λοιπον η Βαλερυ πως δεν θα αντεξει για πολυ,κ γραφει κ του V,κ του Χατζιδακη,''οποιος κ αν εισαι ελπιζω να διαφυγεις,ελπιζω ο κοσμος να ειναι καλα εκει εξω,αλλα περισσοτερο απ ολα ,ελπιζω να καταλαβεις τι εννοω οταν λεω,οτι ακομα κ αν δεν σε γνωρισω,κ αν δεν σε συναντησω,δεν γελασω η κλαψω μαζι σου,ακομη κ αν δεν σε φιλησω,σε αγαπω,με ολη μου τη καρδια σε αγαπω''Βαλερυ. Αυτο λοιπον που μας ενωνει,αυτο που εχει ποτισει τοσες ψυχες,τοσους ανθρωπους,ειναι το αισθημα του εγκλεισμου,το αισθημα του φυκακισμενου.Εαν η καρδια γινει κρουστα,κ η αγωνια γινει εγχορδα,νιωθουμε ακριβως το ιδιο πραγμα με τον Χατζιδακη.

ΔΙΑΧΩΡΙΣΟΥ

Ενα πραγμα ακουγαμε οσοι ειχαμε αφτια τοσα χρονια,ενα πραγμα νιωθαμε παντου,δεν υπαρχει εναλλακτικη.τΑ ΠαρΑΘυρΑ ΤΑ ΚΑρφωσαΝ Κ θαρθουν ΝΥΧΤΕς...μα κ αυτα τα αφτια πρεπει να τα σπασουμε,κ να ξεμαθουμε τελειως,να αλλαξουμε δερμα.Δεν παραπονιεμαι πια,πρεπει να το βιωνεις,να μη το βαζεις στα ποδια,αυτη τη σοφια την ειχα απ τα 16μου,πρεπει να κρατας το κερδισμενο εδαφος.ΜΟΝΟ ΧΡΟΝΟ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ!!!ΧΡΟΝΟ!ΧΡΟΝΟ!εχω κρυψει λιγο φως,μεσα σε σωμα μυστικο,μνημες που μΕ ΞΑναγυριζουν ΕΔΩ!,...στην μια, στην μοναδικη μου ΚΛΙΣΗ!ΜΟΝΟ ΝΑ με ΑΦΗΣΟΥΝ ΗΣΥΧΟ,μια γωνια μονο,τιποτα αλλο,μΙΑ ΕΡΗΜΙΑ!...,μονο την ερημια μου ΖΗΤΩ! ...........ΑΧ ηταν σαν ΓΙΟΡΤΗ Σημερα,δεν ξερω,τονιωθω απ Το Πρωι,παρολα τα βασανα της Καρδιας Μου,τι κ αν μας κυκλωνει η φυλακη,η Δικη Μου Καρδια,ΨΑΧΝΕΙ την Αφορμη! Δωστε μου μια τροικα σαν τον Ανεμο ΑΛΟΓΑ,να διασχισω ετουτο το δασος!ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ!ΣΧΕΔον ΦΤΑσαμε! .........το μαναδικο λαθος,ηταν οτι το βαλαμε στα ποδια. Δεν νομιζω ουτε υπαρχει λυση,ουτε κ ποτε υπηρχε,το καλυτερο θα ηταν να μην ειχε γεννηθει κανεις...εδω,τωρα,πρεπει να προσπαθησουμε,καθε μερα ναναι μια μικρη νικη,να κραταμε το κερδισμενο εδαφος...εχω κανει λαθοι μοιραια,λαθος που κατεστρεψε τη ζωη μου το ειναι μου,την υποσταση μου,αυτο που ημουν κ αυτο που θα γινομουν,ομως ειμαι ακομα εδω,η ζωτικοτητα μου εφτασε στο μηδεν,ακομα κ το μυαλο μου,κρατησα την πιστη μου,για οτι πονεσα,για οτι καταφερα να δω κ να νιωσω.η χαραγματια ειναι μεγαλη,το παθος τεραστιο,η ζημια...αλλα ελπιζω να βρω τη δυναμη να εχω μια στιγμη,μια στιγμη δικη μου,που θα ξανααγκαλιασω ελευθερος.ΜΙα μερα θα χρειαστει να μιλησουμε,ετοιμασου για εκεινη τη μερα! Διαχωρισου,μαθε,αστα ολα.φτασε στο μηδεν,φτυστα ολα,οχι για να μεινεις εκει,νικησε την ελπιδα κ τον φοβο που με αυτα σε κραταν αλυσοδεμενο,εσυ δεν εχεις καμια σχεση με την μικρη ελπιδα κ με οτι μικρο,περα απ ολα αυτα,θα γεννηθουν τα πιο μεγαλα πραγματα

Που θα μας οδηγησει αυτος ο συνεχομενος πονος?Στην απωλεια του ειναι μας,το μονο που μας εμεινε?Η ψυχολογια ειναι το μεγαλυτερο οπλο στα χερια τους.Αν σε βεβαιωνουν οτι θα παιθανεις,θα παιθανεις.Πρεπει να ανατρεψουμε τη κατασταση.Σε ειδα το το μεσημερι κ μου ειπες πως απο το βαρος σε ποναει η πλατη σου,παρολα τη καψα ημουν παγωμενος...μονο ειπα ψυθιρθστα πως χρειαζομαι ενα μερος να παω,ενα μερος με βραχια,χρειαζομαι χρονο

Ο καταναλωτης που νοιαζοταν μονο για την επιθυμια του,ανικανος να σκεφτει κ να δρασει,αφου του ειχαν γαμησει καθε βουληση.Ο ανθρωπος δεν ειναι μονο υλη,το νοημα αντικατασταθηκε με χρηστικες μεθοδους.κ αλλη υλη κ αλλα ψωνια κ το πνευμα ξερναει..αυτη η απουσια νοηματος κ ιεροτητας...Μια μεταφυσικη επανασταση χρειαζεται,μια αλλαγη του ανθρωπου σε οτι εχει πιο βαθυ.Παντου εμπορευματοποιηση,παντου αυτη η σαπιλα,μια ξιπασια που προδιδει μια αρρωσεια ψυχοπαθολογικη. Ηλπιζα οτι θα μαθαινα για τον ηλιο κ την θαλασσα...Ο ηλιος που καποτε παιχνιδιζε στα προσωπα μας χωρις την υποψια του χρονου,ενω η θαλασσα μας τραγουδουσε απαλα.ΜΙα μερα τα ματια σου θα ια αδειασουν το φως...ενα ονειρο βαθυ να ξεχασουμε τον θανατο...παγωμενες πολεις πανω στα σαπια φυλλα της γης...τοσο γρηγορα τα κορμια μας γεμισαν χρονο,η ζωη μας αλυσοδενει αναμεσα της...βραδιαζει,γερνει ο ηλιος...ηταν αλοκοτος ο δρομος που πηρες... ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ!Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ Κ ΔΕΝ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ!

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

Το τελος της νυχτας...κ που πηγαινουμε?στο υπερβολικα θεατο,απο αυτο που υποφερουμε οι περισσοτεροι.Το φως του τεχνικοεπιστημονικου πολιτισμου...Ο ανθρωπος βελτιωνεται συνεχεια,δεν χωραει αμφιβολια γι αυτο,εγραφε ο Νιτσε εχοντας πιασει ακριβως το προβλημα στη Γενεαλογια της ηθικης.Να παψει επιτελους το νιαουρισμα των γατων κ ας σταματησουν κ οι κοπελες να τους χαιδευουν,αηδιασαμε απ αυτη τη ξετσιπ ωσια.Ξεπεσαμε.κ που παμε δεν ξερεις,ποιοι ειναι οι κληρονομοι της γης?Ειναι ματινα κ οι φιλες της ματινας. To internet,λειτουργει ανασταλτικα,σαν βαλβιδα εκτονωσης,ας το αφησουμε,ασε που στις δικες που θα γινουν για εμας απο εδω θα αντλουν στοιχεια. Σε λιγο δεν θα μπορω να αναπνευσω,σαν το ψαρι που το βγαζουν απ το νερο... ΤΑ σκατομαντροσκυλα γαυγιζουν τον ξενο ,Εδω γινε ξενος!Στο σημειο που δεν υπαρχει επιστροφη,εκει φτασε!Αρχισε να δραπετευεις κ θα αλλαξουν ολα!Κιτρινιαρικο κοριτσι,με τις αθλιες γκριματσες που παιρνεις,εσυ κ ο πολιτισμος που αγαπας,ενα προσωπο.Για τους αλλους κ τα αλλα θα αφησουν τους αλλους να μιλησουν που η μεμψιμοιρια τους ειναι μεγαλυτερη απ τη δικη μου.Οσο για μενα... δεν ειστε ελευθερος κυριε,ιδιωτευετε συνεχως